Kinderen en Regressietherapie of Reincarnatietherapie

Update januari 2022. Momenteel werk ik alleen nog in hoge uitzondering met kinderen. Ik heb zeer veel volwassenen in de praktijk, maar zelden komen er kinderen. Daardoor heb ik nu niet meer het gevoel dat ik zeker weet dat ik voor kinderen de beste therapeut ben. Wel werk ik regelmatig met een van de ouders, meestal de moeder, voor een kind. We werken dan zowel met de issues van de ouder zelf die invloed hebben op de balans in het gezin en dus op het kind, als met de energie van het kind en zijn of haar issues , wel na toestemming van het kind zelf. Daarvoor ben je van harte welkom.
Onderstaand klopt nog, maar ik verwijs bij de enkele aanmelding die er komt nu meestal door naar zeer kundige collega's, die te vinden zijn op de website www.NVRT.nl .

Wanneer besluit je als ouder regressietherapie of reincarnatietherapie toe te passen bij je kind?

Je kind heeft problemen die op een andere manier niet opgelost konden worden; of

Je hebt zelf regressietherapie gedaan en bent er van opgeknapt, dit gun je je kind ook;

 

Er zijn twee ingangen: je kan als ouder besluiten regressietherapie met je kind te willen en daar dan een regressietherapeut bij zoeken.

Het kan ook zo zijn dat een ouder een therapeut kent/ er over gehoord heeft, en die therapeut doet 'toevallig' ook regressietherapie. Dit laatste komt vaker voor. je gaat als ouder meestal niet met je kind naar een therapeut waar je nog nooit van gehoord hebt.

Dus, eigenlijk is de therapeut vaak belangrijker dan de therapievorm die deze gebruikt.

 

Dat gezegd hebbende, is er een aantal redenen om RT te gaan doen.

Het komt vaak voor dat kinderen spontaan herinneringen hebben aan een vorig leven, of aan de onbelichaamde toestand 'tussen' twee levens. Dit hoeft natuurlijk niet problematisch te zijn. Het zijn vaak losse opmerkingen tussendoor, zie het boekje van Joanne Klink: 'Vroeger toen ik groot was'.

Maar, en dat komt het meeste voor, het is ook goed mogelijk dat er een probleem is.

Problemen, dat kan werkelijk van alles zijn. 'Onhandelbaar', of juist te stilletjes, gepest worden op school, niet naar school willen, buikpijn, enge dromen, bang om alleen te zijn, ruzie met het ene zusje, niet aangeraakt willen worden. Ook kinderen die ongeneeslijk ziek zijn kunnen baat hebben bij de therapie, om hen te helpen minder bang te zijn voor de dood, minder te lijden, en juist nog dingen te verwerken waardoor ze daar in een volgend leven geen last meer van zullen hebben. Hoogbegaafde kinderen kunnen vaak stilletjes en teruggetrokken zijn, en zelfs minder goed op school presteren. In de therapie kunnen ze leren contact met zichzelf te maken, en dat ze niet raar zijn. Ik werk naast regressie ook met kinderen met leerproblemen, via de methodes van de edukinesiologie. Met simpele oefeningen kunnen we de coördinatie van de verschillende hersendelen die ingeschakeld zouden moeten worden bij leren vergroten. Leren, concentreren, organiseren en communiceren worden gemakkelijker. 

Ik krijg soms kinderen in therapie, die op de wachtlijst staan voor behandeling door het RIAGG, of die daar behandeld zijn, maar er geen baat bij hebben gehad. 

Ouders besluiten vaak om een alternatieve therapie te gaan doen omdat ze *hebben gehoord dat het werkt; * ze vaak niet zoveel vertrouwen (meer) hebben in de reguliere hulpverlening * ze zelf bij die therapeut in behandeling zijn. De meeste kinderen bij mij in therapie zijn kinderen van ouders die ook bij mij in therapie (geweest) zijn. Het is ook goed om eerst een of meer sessies met de ouders te doen, voor we met het kind werken. Vaak is het zo, dat het kind in het gezin met de meeste problemen, of het lastigste gedrag, een soort bliksemafleider is voor de al dan niet onderdrukte emoties van een of alle gezinsleden. Een gezin is een organisch geheel. Ik had eens een moeder die net als haar zoon bang was om 's avonds als het donker was thuis te zijn. Toen ik haar daarvoor had behandeld, - ze was in een vorig leven 's nachts in haar eigen huis overvallen en vermoord- zei haar zoon drie dagen na de sessie met haar: mamma, ik ben niet meer bang! Terwijl ik hem niet behandeld had!

 

Ik wil dus altijd eerst een gesprek met een ouder van het kind, om te weten te komen in wat voor gezin het kind is. Als het kind dan komt, maak ik contact met hem, op het niveau van het kind. Het kind hoeft niet stil te zitten of braaf te zijn, als het ongedurig is, dan mag dat. Het is belangrijk dat het kind zich veilig voelt met mij en in de behandelkamer. Als dat contact er is, ga ik vragen of het kind weet waar het voor komt, waar het last van heeft. We praten over school, dingen die het leuk vindt, die het niet zo leuk vindt, en komen steeds dichter bij wat er aan de hand is. Ik probeer ook te weten te komen wat het kind graag zou willen. We kunnen tenslotte niks doen wat het kind niet wil.

Ik werk ook met kinderen, en zeker als ze nog jong zijn, via de moeder als tussenpersoon. Via de moeder sporen we op of datgene waar het kind last van heeft psychische of energetische oorzaken heeft. En of de oorzaken helemaal uit dit leven zijn of dat er ook vorige levens of voorouders een rol spelen. Ik werk dan via kinesiologie, een systeem om informatie aan het onderbewuste via het lichaam op te vragen. Aangezien moeder en kind heel verbonden zijn, kunnen we via het onderbewuste van de moeder informatie over het kind opvragen. Ik vraag altijd toestemming aan het hoger zelf van kind en moeder of we op deze manier mogen werken, en of we iets mogen veranderen. Het is al enkele keren gebeurd dat een ongedurig/'onhandelbaar' kind na de sessie een stuk rustiger werd dan het voorheen was, terwijl het wel blij bleef of werd. 

Wat hierna volgt is vooral hoe ik met kinderen vanaf 6 jaar werk.

Methodes om terug te gaan: Op een gegeven moment stel ik voor om te gaan kijken waar dat vandaan komt, en of we misschien wat kunnen veranderen. Dan zijn er verschillende methodes die ik gebruik, afhankelijk van het kind en het contact wat er is. De meest directe methode, is het kind laten concentreren op waar het last van heeft, hoe dat voelt in zijn lichaam, of daar een beweging en of daar ook woorden bij horen. door die woorden te herhalen, of onafgemaakte bewegingen te laten herhalen en af te maken, komt het vanzelf in een soort trance, waarbij het kind in regressie gaat naar een oorzaak van het probleem. Een andere mogelijkheid is, om het kind te laten tekenen. Al tekenend, en met de goede vragen komen er ook dingen uit het verleden tevoorschijn.

Jonge kinderen staan nog heel dicht in contact met zulke ervaringen, het kost meestal helemaal geen moeite om ze op te roepen. Dat is een van de redenen waarom het werken met kinderen zo leuk is.

Een andere methode, die ik vaak gebruik, is het spiertesten. Dat is een heel simpele methode om via een lichte druk op de arm van het kind vragen te stellen aan het onderbewuste. De meeste kinderen vinden het heel leuk dat hun lichaam antwoord geeft op vragen. Al gauw gaan ze zelf ook vragen stellen, zoals het jongetje dat vroeg: vraag eens aan mijn arm of dat ik boer was in mijn vorige leven? en of dat bij de Kilimanjaro was? Voor hen is het een veilige methode om dingen  waarvan ze denken dat anderen zullen denken dat het verzonnen is, meer 'echt' te maken. Veel kinderen hebben wel flarden van herinneringen aan vorige levens, maar omdat ze de eerste keer dat ze er over begonnen uitgelachen of vreemd aangekeken werden, hebben ze het voor zichzelf gehouden. Dat gebeurt heel vaak, zie ook het boek van Joanne Klink. Een andere methode, is die via een visualisatie. Bijvoorbeeld, na een ontspanning kun je het kind vragen zich voor te stellen dat het op een wolkje wordt meegevoerd naar dat verleden wat met het probleem te maken heeft, of er via een tunnel heenloopt.

 

Natuurlijk werk ik niet alleen met vorige levens. Het is ook altijd mogelijk dat een kind last heeft van niet-eigen energieën, na-effecten van een moeilijke geboorte, traumatiek die uit het huidige leven afkomstig is, en het kan ook het ''afvoerputje'' van spanningen van andere gezinsleden zijn.

En met volwassenen gebruik ik ook de genoemde technieken.

Als we dan bij het verleden zijn aanbeland, door het kind te volgen, gaan we kijken waar de ladingen zitten. Meestal is het zo, bij een vorig leven, dat het sterven in het vorige leven onbewust of onverwerkt is, en dat daar nog nawerkingen van in het huidige leven zitten. Het kan ook zo zijn dat het een heel zwaar leven was, zoals een slavenbestaan, of het hele leven honger hebben.

De voorbeelden die ik noem, zijn eigenlijk allemaal van een onbewust  sterven. Dat komt erg vaak voor. Bijvoorbeeld als je plotseling sterft, door een ongeluk of geweld, bijvoorbeeld, je wordt snachts in je slaap overvallen en vermoord, dan kan je daarna angsten of slaapproblemen hebben.. Ik kom zelden tegen dat mensen die op hoge leeftijd in bed sterven met hun geliefden in de buurt, daar in een later leven nog lading van hebben, tenzij ze bijvoorbeeld een van die geliefden maar niet kunnen vergeven voor iets. Of dat er beloftes zijn gedaan "voor eeuwig".

 

Voorbeelden (ik heb de voorbeelden wat aangepast, in verband met privacy): Buikpijn en angst. Een achtjarig meisje heeft vaak buikpijn voor ze naar school moet. Ze wil niet, en in de klas zit ze er maar stilletjes bij. Tijdens het gesprek blijkt dat ze bang is voor een paar jongens die bij haar in de buurt zitten, als die lachen of klieren met elkaar, krimpt ze in elkaar. We werken daar natuurlijk direct mee, maar er komt ook een vorig leven omhoog. Als we naar een vorig leven gaan waar dit mee te maken heeft, komen we in de vroege Middeleeuwen terecht, ten tijde van de rondtrekkende hordes. Ze is in dat leven een boerin, en ze wordt op het land overvallen door woestelingen die lachen en alles kapot maken. Zij wordt in haar buik gestoken, en sterft daaraan. Ze heeft niet goed door dat ze echt sterft, en sterft met pijn in de buik en bang. Iedere keer als ze nu in de buurt is van jongens/mannen die zitten te geinen, komt die 'herinnering' weer omhoog. Na de therapie heeft ze geen buikpijn meer voor het naar school gaan, en heeft ze ook minder last van de jongens uit de klas.

Ander voorbeeld, een dertienjarig meisje komt af en toe niet opdagen op school. haar ouders merken het niet, want ze gaat iedere morgen met haar spullen naar school, en komt 's middags weer terug. Wat wel opvalt, is dat ze soms hele vieze schoenen heeft. Als de school contact opneemt met de ouders, merken ze pas  dat er iets aan de hand is. Het meisje heeft geen idee waar ze is tussendoor. In de sessie komt naar voren dat ze in haar laatste vorig leven boer was (de meeste mensen zijn vooral boer geweest in hun vorige levens, het verhaal dat iedereen Cleopatra was, heb ik in mijn praktijk nog nooit bevestigd gezien). Die boer was erg gehecht aan zijn land en koeien, en werkte hard om zijn gezin te kunnen onderhouden. Op een dag, hij is nog vrij jong, krijgt hij een ongeluk dat hij valt en met zijn hoofd tegen een muurtje slaat. Hij is op slag dood, maar heeft dat niet in de gaten. Hij gaat gewoon verder met het verzorgen van de koeien in de wei. En dat is wat het meisje min of meer ook deed.. Ze ging in een soort trance naar de wei, en hing daar dan een halve dag rond, bij koeien in de buurt, vandaar de vieze schoenen. Na de sessie is het op die manier afwezig zijn niet meer voorgekomen.

Een jongetje van 6 jaar, is vaak boos, en kan dan helemaal doordraaien. Hij wil wel alleen maar wat doen aan het doordraaien, want hij wil wel boos kunnen blijven worden. Dat spreken we af. In zijn vorige leven, is hij soldaat in Libanon. Hij is een soort vredespolitie, zo ziet hij zichzelf. En dan wordt hij door een sluipschutter neergeschoten. Hier is hij razend over, dat mag helemaal niet. Hij ervaart dat hij in zijn arm wordt geschoten. Zijn kameraden hijsen hem in de tank. Na een gevecht vieren ze een soort feest, maar hij doet niet mee, hij is en blijft boos. Overal liggen er dode mensen. Wat hij niet in de gaten had, was dat hij zelf behalve in zijn arm, ook in zijn hart getroffen was. En die kogel die droeg hij nu in zijn huidige leven ook in zijn hart mee. En hij is nog steeds in staat van oorlog. We hebben de soldaat bewust laten worden dat hij gestorven is, en dat het vechten voorbij is. Hier in Nederland is er geen oorlog met geweren en tanks. We hebben de kogel uit zijn hart gehaald. Ja zei hij, en dan doen we hem in een geweer dan schieten we hem zo het raam uit. Ik liet hem wel gelijk het geweer er achteraan gooien! Na de sessie blijft hij thuis fel reageren, maar volgens zijn moeder is de heftigheid, het doordraaien er nu vanaf. 

Een ander kind heeft ook van die boosheid, hij was in een vorig leven krijger, die zijn dorp verdedigde tegen invallers. Hij werd in de rug geschoten met een pijl. In de sessie tekende hij het hele gevecht, en hij heeft uiteindelijk de krijger begraven onder een hoop stenen, terwijl zijn geest naar boven ging. Hij kreeg hierdoor ook contact met zijn hoger zelf/ziel en ervaarde een grote vrede. Zijn boosheid is helemaal weg nu.

 

Je weet niet altijd of een vorig leven verhaal nu echt een vorig leven is, of een fantasie. Maar ook het werken met fantasieën werkt heel goed. Het onderbewuste reageert op verhalen zoals sprookjes. het is wel bekend dat die een grote invloed kunnen hebben. En soms kan het symbolisch zijn, zoals stikken in een grot, wat natuurlijk wel regelmatig is voorgekomen bij mensen, behalve echt gebeurd, ook een symbool kan zijn voor een moeilijke geboorte. Als een kind nog benauwdheid heeft die met zulk soort stikken te maken heeft, is het goed om het dan te bevrijden uit die grot, door het stikken heen te laten ademen zodat het er aan de andere kant weer uitkomt, en weet dat dat vorige leven voorbij is, en dat het nu wel levend geboren is, en zelf kan ademen, en leeft.

 

Hoe vaak en kosten.

Update januari 2022. Momenteel werk ik alleen nog in hoge uitzondering met kinderen. Ik heb zeer veel volwassenen in de praktijk, maar zelden komen er kinderen. Daardoor heb ik nu niet meer het gevoel dat ik zeker weet dat ik voor kinderen de beste therapeut ben. Onderstaand klopt nog, maar ik verwijs bij de enkele aanmelding die er komt nu meestal door naar zeer kundige collega's, die te vinden zijn op de website www.NVRT.nl .

 Soms kan een sessie al heel wat veranderen, soms is daar een wat langer traject voor nodig van vijf tot tien sessies. Het hangt van het kind, zijn probleem en zijn ouders af hoe vaak het komt. Een sessie met een kind onder de tien jaar duurt een uur tot vijf kwartier en kost 70 euro . De praktijk wijst uit dat oudere kinderen meer tijd nodig hebben, zoals volwassenen. Ook het werken door een volwassene voor een kind kan wat meer tijd kosten, maar kan ook snel gaan. Voor de tarieven van oudere kinderen en volwassenen zie de tarieven bij Contact en kosten . Als de ouder dit echt niet kan veroorloven, wil ik korting geven, of kan men betalen wat men zelf wil. Voor mij is het belangrijk dat het kind een kans krijgt te helen. Op jonge leeftijd is het veel makkelijker om te helen dan later. Het kan een vervelende kindertijd schelen en het moeizamer dan misschien nodig is volwassen worden.

Boeken: Joanne Klink: Vroeger toen ik groot was

                Carol Bowman: Wie was mijn kind?

Links: Het vatbare kind , over kinderen die steeds verkouden zijn, natuurgeneeskundig advies.

www.pesten.net: over gepest worden, van volwassenen en kinderen

Nieuwetijdskinderen:  Een van de pagina's over het fenomeen Nieuwetijdskinderen.

Hersenstorm Alles over ADHD, met ontzettend veel links naar ADHD informatie.

Boekbespreking van boek over Autisme In het boek Brein Bedriegt worden de verschillende vormen van autisme beschreven.

Deze pagina is ook in het Turks te lezen. Ik kan echter niet in het Turks werken, tenzij iemand een vertaler meeneemt.

 Contact en kosten